Een rondje om het eiland.

Vandaag een actieve dag met een rondje om het eiland. Ik begin de tocht bij het Kastro. Dit is het symbool van Pithagorio, het plaatsje waar mijn appartement ligt. Dit complex van ruïnes en bouwwerken op een lage , rotsachtige hoogte ligt pal boven de zee. Op deze rots lag al in de 4e eeuw v.Chr. een dorp. Later stond het paleis van Polycrates er. En waarschijnlijk werd in de vroegchristelijke tijd op deze plek een basilica gebouwd. De Metamorfosis kerk is gewijd aan de gedaanteverandering van Christus. Op 6 augustus, de dag waarop dit wordt gevierd, behaalden de vrijheidsstrijders van Samos in 1824 een wonderbaarlijke zege op de Turken. Op het kerkplein staat een borstbeeld van de aanvoerder van de vrijheidsstrijders. Alles bij de kerk heeft de Grieks nationale kleuren blauw en wit. Vlakbij de kerk staan nog hoge muurresten en een toren van de burcht uit de Byzantijnse periode. Van de stenen en antieke steenblokken liet de aanvoerde van de vrijheidsstrijders van 1822 tot 1824 in grote haast een burcht bouwen. Tussen de kerk en de burcht ligt een mooi kerkhof. Na het bezoek aan het Kastro vervolg ik mijn weg naar het westelijk deel van het eiland. Ik rijd door een bergachtig en groen landschap. Mijn eerste stop is bij het Timiou Stavrou klooster. Net als de andere grote kloosters van het eiland staat het op een afgelegen plek midden in de natuur. Het klooster, dat in 1592 gesticht is, herbergt een bijzonder waardevolle kunstschat, een prachtig gebeeldhouwde iconostase van lindenhout. In de 19e eeuw vervaardigden twee monniken van het naburige eiland Chios dit kunstwerk in tien jaar tijd. Ze werden betaald door een patriarch uit Constantinopel, die afkomstig was uit Samos en zelf enige jaren in dit klooster heeft gewoond. Na een rit door de bergen en het kunstenaarsdorp Koumaradei maak ik mijn volgende stop bij het Megali Panagias klooster. Ook dit klooster ligt midden in de beboste bergen. Na een lange periode van verwaarlozing en verval zijn er de laatste tien jaar weer jonge, goed opgeleide monniken in getrokken. Ze restaureren en onderhouden de gebouwen en wijden zich daarnaast aan de landbouw. In de kloosterkerk zijn wandschilderingen uit 1596 aanwezig. De autorit door de bergen van het beboste binnenland naar de westkant van het eiland is schitterend. Op grotere hoogte staan de bloemen en de brem nog in bloei. Onderweg passeer ik een immense legerbasis. Het is wel duidelijk, dat Samos vlakbij Turkije ligt en dat de twee landen niet altijd de beste vriendjes waren. Na de tocht over kronkelende wegen rijd ik naar de zuidkust van het westelijk deel van het eiland. De kust hier is schitterend met een fraai uitzicht op het Kerkis gebergte op de achtergrond. Bij het qua toerisme in opkomst komende plaatsje Votsalakia maak ik een wandeling over het kilometerlange zandstrand. Heerlijk om met blote voeten in het verkoelende water van de zee te lopen. Na de wandeling gaat de lunch op het terrasje van een strandtentje er prima in. Na de lunch rijd ik door naar de prachtige baai van Limnioas. Op het mooie strand relaxen de toeristen onder de blauwe parasols. Via het noordelijk deel van het eiland rijd ik terug. Eerst bezoek ik Karlovassi. Het rustige Karlovassi is de op één na grootste stad van het eiland. Toch doet de sfeer in het rustige plaatsje eerder dorps dan stads aan. In het plaatsje staat de mooie kerk van Paleo Karlovassi. Ik vervolg mijn weg langs de noordkust naar Samos stad. De kustweg loopt hier vlak langs zee met zicht op de bergen in het binnenland. Bij het plaatsje Kokkari maak ik een langere stop. In de zomer ontpopt dit plaatsje zich als één van de levendigste vakantieoorden van het eiland. Het kleine historische centrum uit de tweede helft van de 19e eeuw ligt op een lage rotsachtige rug tussen het langgerekte strand en een halvemaanvormige baai. Aan deze baai rijgen de cafés en taverna’s zich aaneen. In tegenstelling tot de rest van het eiland is het plaatsje vol met toeristen. De zee in dit deel van het eiland is ruig met hoge golven. Op een terrasje bij het strand eet ik yoghurt met vers fruit en honing. Aan het einde van de dag kom ik weer terug bij het appartementcomplex. Het plan om nog even een baantje te trekken in het zwembad annuleer ik, wanneer ik de drukte bij de pool vanaf mijn balkon zie. In plaats daarvan geniet ik van een boek en een fantastisch uitzicht vanaf mijn balkon. In de avonduren breng ik nog een bezoek aan Pithagorio, dat na het ondergaan van de zon wel blijkt te bruisen van het leven. Overal op de terrasjes zijn grote beeldschermen in verband met het EK voetbal. Niet alleen het oranje van Nederland, maar ook het wit-blauw van Griekenland blijkt vanavond te spelen. Na het spelen van het Griekse volkslied klinkt op de terrasje luid applaus. Ik ben benieuwd of morgen na de verkiezingen de Grieken ook hard in hun handen klappen. Of juist niet.

PS: Speciaal voor Joop – en ook voor Aartje – een prettige Vaderdag toegewenst!