Beijing en Luoyang.

De derde dag in Beijing kent weer een vol programma. Eerst bezoeken we één van de hoogtepunten van de stad: de Tempel van de Hemel. Deze tempel is één van de grootste tempelcomplexen van China en een voorbeeld van Chinese architectonische balans en symboliek. Dit was de plaats waar de keizer offers bracht en tijdens de winterzonnewende tot de hemel en zijn voorouders bad. De Tempel van de Hemel, in de Ming- en Qing-tijd verboden voor gewone mensen, ligt in een groot park. In het park zoeken de ouderen hun ontspanning. Ze oefenen gevechtssport, maken met water Chinese schoonschrijfkunst op straat, zingen in een mega koor, dansen, breien en leggen een kaartje. Een groot festijn van indrukken. De Lama tempel werd in de 17de eeuw gebouwd en in 1744 tot een Tibetaans lamaklooster omgevormd. De vijf hoofdzalen tonen een combinatie van Han motieven en Mongoolse en Tibetaanse motieven. In de eerste zaal staat een traditionele beeldengroep. De erachter gelegen zalen herbergen Boeddha beelden. Vlakbij de Lama tempel ligt de Confucius tempel. Het is één van de grootste tempels qua eerbetoon aan de bekende Chinese filosoof. Het is een vredige en rustige plek, waar mensen ontsnappen aan de drukte van de stad. Hierna maken we een trip naar het Zomerpaleis. Het uitgestrekte terrein van het Zomerpaleis werd door de keizer gebruikt als hij in de zomer de Verboden Stad wilde ontvluchten. Het paleis wordt vooral geassocieerd met keizerin Cixi, die het twee keer liet herbouwen. Eén keer na de verwoesting door Franse en Engelse troepen in 1860 en opnieuw in 1902 na de plundering tijdens de Bokseropstand. In het Kunming meer ligt een marmeren boot. Cixi financierde deze boot met fondsen bedoeld voor de modernisering van de Keizerlijke Vloot. De dame was een extravagant despoot. Zo schonken de Duitsers haar een auto. Verheugd stapte zij in voor een ritje. Toen bleek echter, dat de chauffeur met zijn rug naar haar toe en voor haar zat. Dat kon natuurlijk niet. Cixi liet de bestuurdersstoel uit de auto slopen en gaf de chauffeur de opdracht om kijkend in haar richting geknield op de grond te gaan zitten. Nog iemand geïnteresseerd in een 2e handsauto met nul kilometer op de teller? ;-) Een ander speeltje was een mini stoomtrein die zij van de Engelsen cadeau kreeg. Het ritje in de trein beviel Cixi wel. Maar die stoom in haar gezicht. Nee, dat vond ze niets. Toch maakte Cixi nog regelmatig ritjes met de trein. Dan wel met tientallen eunuchen aan touwen voor het treintje gespannen. We sluiten onze ontmoeting met Beijing af met vrije tijd in een modern winkelgebied. Met alle verlichting en technische snufjes hangt er een Las Vegas sfeer. De avondrit naar het treinstation laat zien wat voor een metrapool Beijing is. Veel moderne, hoge gebouwen die uitbundig verlicht zijn. Na deze laatste dag in Beijing reizen we met de nachttrein naar Luoyang. In de ochtenduren komen we aan in deze eeuwenoude stad aan de Gele Rivier. Even opfrissen in het hotel en dan brengt de bus ons naar de in de bergen gelegen Shaolin tempel. Deze in de 5de eeuw gestichte tempel legt zich toe op gevechtskunsten. Hier ligt de bakermat van Kung Fu. Gong Fu betekent vaardigheid en slaat net zo zeer op de prestaties van een kalligraaf als van een gevechtskunstenaar. Bij Kung Fu gebruikt men vele wapens en leert men zelfs om alledaagse gebruiksvoorwerpen als wapen te gebruiken. De vechtmonniken laten tijdens een voorstelling zien hoe groot hun lichaamsbeheersing is. In de avonduren besluit ik om niet met de groep uit eten te gaan. Na zes dagen Chinese rijsttafel heb ik, ondanks de heerlijke smaken, mijn buik even vol van pittig en zoetzuur eten met een stokje. Door de zwoele avondlucht loop ik naar de hoofdstraat van Luoynag. Een Disco’s – een Chinese Macdonald compleet met foto van medewerker van de maand aan de muur – opent zijn deuren voor mij met frietjes en stukjes kip. In het niet toeristische Luoynag ben ik als Westerling een bezienswaardigheid. Aan een tafeltje naast mij hoor ik een vrouw met haar zoontje oefenen: ‘Hello. Nice to meet you. Hello. Nice to meet you.’ Niet veel later staat het knulletje aan mijn tafel. Verlegen, maar moedig. Hij zegt: ‘Hello. Nice to meet you.’ Ik glimlach naar hem en zeg: ‘Hello. Nice to meet you.’ Een stralende lach breekt door op zijn gezicht. Zijn trotse moeder heeft een grijns van oor tot oor. Ook in dit immens grote land geldt: het zijn de kleine dingen die het doen. :)