Dali

Op maandagochtend vertrekken we op tijd uit Kunming naar Dali. Na een busrit van vijf uur door een groene en bergachtige omgeving zijn we aan het begin van de middag in Dali. Dit drukbezochte plaatsje ligt ingeklemd tussen het enorme meer van Er Hai en de bergen. Binnen de restanten van stadsmuren uit de Ming-tijd ligt de oude stad met keienstraatjes en stenen huizen. Het is een sfeervol, levendig en zeer toeristisch plaatsje met een gezellige hoofdstraat met vele leuke winkels en terrasjes en een kleurrijke markt. Huguo Lu, bijgenaamd Vreemdelingenstraat, doorsnijdt het centrum van oost naar west. Hier zijn de pensions, de cafés, theehuizen en traditionele masseurs van het stadje te vinden. Twee kilometer buiten het centrum staan Drie Pagodes, het symbool van Dali. De hoogste van de pagodes telt zestien verdiepingen en is zeventig meter hoog. De pagodes dienden niet alleen als reliekhouders, maar moesten ook de goden gunstig stemmen, zodat deze bescherming zouden bieden tegen natuurrampen. Ik verken het plaatsje en de landelijke omgeving niet alleen met de benenwagen, maar ook op de fiets. Altijd weer leuk om in den vreemde op de pedalen te trappen. Zeker bij het mooie zonnige weer van vandaag. Op een hoogte van tweeduizend meter met een alles behalve vlak terrein is dat echter nog best een sportieve bezigheid. Een hapje eten na al die fysieke inspanning gaat er dan ook prima in. In de omgeving van de Vreemdelingenstraat plof ik neer op een gezellig terrasje. Een blik op de kaart leert me, dat de lekkernijen van de plaatselijke bevolkingsgroep miereneieren en gefrituurde mos te zijn. Nu zijn er in een toeristisch dorp als Dali ook minder exotische gerechten voorhanden. Ik besluit me dus uit te leven op de westerse kaart. Ik beken het: weinig avontuurlijk. Maar ja, in sommige dingen ben ik nu eenmaal altijd al een cultuurbarbaar geweest. Fantastico die pizza. :)