Back home

De laatste twee dagen op Fuerteventura brengen we relaxed door. Bij de winterse berichten die we horen over Nederland genieten we nog maximaal van de warmte en de zon. We maken strandwandelingen, lunchen bij een strandtentje en lezen een boek bij het zwembad. Terwijl de rest van de familie in luiheid bij het zwembad van de villa blijft, zet ik er de laatste middag nog de pas in om het dorpje Playitas te verkennen. Een heerlijke wandeling over het strand brengt me naar het dorpje met tegen de bergen opgebouwde witte huisjes en een boulevard. Op een terrasje genieten toeristen van een drankje, hapje, zon en vakantiegevoel. In de loop van de middag stappen we in onze huurauto naar het vliegveld. Het vliegtuig blijkt vertraging te hebben. Winterse omstandigheden leggen het vliegverkeer in Europa plat of zorgen in ieder geval voor oponthoud. Een uur na de geplande vertrektijd stappen we in het vliegtuig. Daar blijkt onze slot – een reservering voor het drukke vluchtruim – verlopen te zijn. De vertraging zet zich dan ook voort in het vliegtuig. Ik besluit om me met een slaappil van de wereld om me heen af te sluiten. Wanneer ik wakker word, zie ik op mijn klokje dat we al langer in de lucht zijn dan gepland. Frans vertelt me, dat de piloot gas heeft teruggenomen en aan het rondcirkelen is in de hoop dat men de landingsbaan nog op tijd sneeuwvrij krijgt. Wanneer dat niet binnen tien minuten lukt, moeten we naar een ander vliegveld uitwijken. Gelukkig zet de piloot het toestel tien minuten later op het juiste vliegveld aan de grond. In het toestel barst spontaan applaus uit. De terugreis naar huis duurt lang. Na het uitgraven van de auto kan slechts met lage snelheid over de nog besneeuwde wegen worden gereden. Onderweg maken we een korte stop bij een benzinestation om eten in te slaan. Water, broodjes en een reep chocolade gaan in een plastic tas mee. Om vier uur ’s nachts komen we uiteindelijk vermoeid thuis aan. In de tuin worden we tot onze enkels in de sneeuw begraven. Een immens verschil met het zonnelandschap op Fuerteventura. In de keuken pak ik de boodschappen uit. De chocoladereep blijkt vloeibaar te zijn geworden. Een plastic tas op de grond tegen een stoelverwarming op maximaal blijkt net iets te veel van het goede te zijn voor een reep chocolade. Ook in winterwonderland kan het blijkbaar erg warm zijn. Ik kijk naar de tuin met de besneeuwde bomen en denk: zelfs al zie ik mijn chocoladereep liever smelten door de hitte van de koperen ploert op een strand met palmbomen bij een azuurblauwe zee, it’s good to be back home. :)