Sibenik, Primosten en Trogir.

Na een uitgebreid en prima verzorgd ontbijt op eigen terras bij ons appartement voor één nacht rijden we vandaag verder zuidelijk langs de Dalmatische kust. Dalmatië is het drukst bezochte deel van Kroatië. En niet zonder reden. Niet alleen zijn er schitterende steden die getuigen van een rijk leven, maar de kustlijn met zijn rotskusten, zandstranden, verlaten eilanden en heldere water is schitterend. Fijn om in een open auto over de kustweg te rijden en te genieten van alle prachtige uitzichten op zee. Onze eerste stop van vandaag maken we in Sibenik. Sibenik wordt voor het eerst in 1066 genoemd, toen een koning de stad beschreef als een driehoekige vesting. In de 12de eeuw kwam de stad onder Hongaars-Kroatische heerschappij. Tussen 1412 en 1797 waren de Venetianen aan de macht en verkreeg het oude centrum zijn grootste gebouwen, drie grote forten en ook nog bolwerken op het Nicolaas eiland. Het was een welvarende tijd waarin de kusten bloeiden. Sibenik werd één van de levendigste culturele centra van het Kroatië uit de renaissance. Na Venetië was Frankrijk korte tijd de baas, totdat Oostenrijk tot 1917 de macht kreeg. In het oude centrum zijn veel kerken, vestigingen en een paleis te vinden. Het meeste bekende gebouw is de Jacobus kathedraal. Omringende huizen in het centrum van Sibenik vertonen nog kogelgaten in de muren. De Jacobus kathedraal schittert echter weer in oude glorie nadat het Kroatische en internationale experts jaren heeft gekost om de kathedraal te reconstrueren na het bombardement door de Servië in 1991. Rondlopend in vakantiesferen is het vreemd om te beseffen, dat hier nog maar relatief kort geleden een oorlog is gevoerd. Ook in Sibenik is weer eens een kerk aan de heilige Franciscus gewijd. Getrouwd zijnde met een man met die naam vraag ik me toch wel eens af of mijn ouders me niet beter Maria hadden kunnen noemen. Ach, houd ik mijzelf dan maar voor: brave meisjes komen in de hemel, brutale wichten overal. ;-) Na het bezoek aan Sibenik vervolgen we onze weg naar Primošten. Primošten was ooit een geïsoleerd eiland, maar is nu verbonden met het vasteland door een brug en een verhoogde weg. Primošten betekent ‘dichterbij gebracht door een brug’. Al in de prehistorie werd het eiland bewoond. Onder de Venetianen werden de stadsmuren gebouwd. Voor alles is Primošten vooral een prettige en charmante plaats omringd door kiezelstranden aan kristalhelder water en bekend om zijn wijngaarden. We genieten op een terrasje bij de haven van een lunch om daarna een verkoelende duik in zee te nemen en te relaxen op het strand met een goed boek. Na een goed uur lui doen op het strand begint bij ons beiden al weer de reiskoorts te kriebelen. En dus rijden we verder naar Trogir. De hitte is zo intens, dat we besluiten met dicht dak te rijden en de airco vol aan te zetten. Na een klein half uurtje rijden door een schitterende omgeving zijn we al in Trogir. Trogir ligt op een klein eiland even uit de kust en is één van de juweeltjes aan de Dalmatische met vele schitterende monumenten. Grieken vestigden zich hier in 380 v.Chr. en stichtten een vesting, die door de Romeinen in 78 n.Chr. werd ingenomen. In de middeleeuwen werd Trogir beschermd door de Byzantijnse vloot, maar in 1123 werd het eiland aangevallen en verwoest door de Saracenen. De paar overlevenden verlieten de plaats. Na zeventig jaar bloeide de stad weer op en volgde een periode van artistieke bloei. Eerst onder heerschappij van Hongarije en vanaf 1420 onder die van Venetië. In 1997 werd Trogir door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed. Het grootste deel van het historisch centrum ligt op het eiland en wordt omringd door stadswallen met twee poorten. Toerisme is belangrijk voor de stad. IJssalons, pizzeria’s en restaurants liggen naast elkaar op de smalle pleintjes. We slenteren door de stad, drinken wat op een terrasje en kijken naar de vele boten die bij de boulevard zijn afgemeerd. ‘Island hoppen with boat and bike’ is een favoriete vakantiebesteding in dit gebied. Kijkende naar de ‘bewoners’ van de boten die met bruin lichaam en alcoholisch drankje de bedrijvigheid in Trogir aanschouwen, kan ik me daar als niet-Maria alles bij voorstellen. :)