In de sporen van Marco Polo en het eiland Hvar.

Dinsdag laten we het luxe hotel in Dubrovnik weer achter ons. Onze bestemming is Korcula, dat we via een rit over het schiereiland Peljesac en een tocht met de veerboot bereiken. Het schiereiland Peljesac strekt zich 65 kilometer de zee in, maar meet op zijn breedste punt slechts zeven kilometer. Door het midden loopt een bergketen. De hellingen en vlakten zijn bedekt met wijngaarden en fruitbomen. In het ondiepe water langs de kust worden oesters gekweekt. Het schiereiland werd eerst gekoloniseerd door de Grieken, daarna door de Romeinen en later door de Byzantijnen. Van 1333 tot 1808 behoorde het toe aan Dubrovnik. Het schiereiland heeft een schitterende natuur en mooie baaien met helder water. Vanuit het plaatsje Orebic nemen we de veerboot naar Korcula. Dichte bossen met aleppodennen, cipressen en eiken bedekken dit eiland, één van de grootste in de Adriatische Zee. Over de hele lengte lopen bergen. De hoogste top is 560 meter. Het eiland, dat al sinds de prehistorische tijden bewoond is, werd door de Grieken Zwart Korfoe genoemd. Na de 10de eeuw werd om het eiland gevochten door de Venetianen en de Kroatische koningen en later door de Genuezen en Turken. Tegenwoordig is het een populaire vakantiebestemming. De oude stad ligt op een schiereiland en wordt omgeven door zware 13de-eeuwse muren, die na 1420 door de Venetianen zijn versterkt met torens en bastions. In de oude stad zijn smalle straatjes, trappen, een mooi plein, kerken en een kathedraal te vinden. Korcula is de geboorteplaats van Marco Polo. Een ware ontdekkingsreiziger. Na een bezoek aan de oude stad en een rondrit over het eiland nemen we aan het einde van de middag weer de veerboot terug naar Peljesac. Vanuit ons Lokale-Appartementje-Voor-Eén-Nacht gehuurd van een Lokale-Met-Open-Armen-Binnenhalende-Kroatisch sprekende-Oudere-Vrouw lopen we naar het gezellige centrum van Orebic om de innerlijke mens nog maar weer een keer aan te sterken op een terrasje. Op woensdag rijden we al vroeg naar het plaatsje Tipanj. Van hieruit vertrekt de veerboot naar het vaste land. Na een korte rit komen we bij het plaatsje Drevnik, waar de volgende veerboot van die dag vertrekt. Die met bestemming Hvar. In Drevnik gebruiken we de wachttijd om op een terrasje een verlaat ontbijt van vers bruin brood en omelet te eten. Rond twaalf uur arriveren we aan de zuidkant van het eiland Hvar. Een mild klimaat, goede stranden en geurende lavendelvelden maken dit eiland tot één van de parels in de Adriatische Zee. Kalkstenen heuvels vormen de ruggengraat van het eiland, dat bekend staat om zijn prachtige paarse kleuren van bloeiende lavendel in de maand juni. Het verhaal van Hvar begon in de 4de eeuw v.Chr. toen de Syracusiërs het huidige Stari Grad en Hvar stichtten. Sporen zijn nagelaten door de Romeinen, de Byzantijnen, de Kroatische vorsten en de Venetianen, die heersten van 1278 tot 1797. We rijden over een smalle en slingerende weg zo’n tachtig kilometer noordelijk naar Hvar stad. Door de langgerekte en smalle vorm van het eiland is het uitzicht vanaf de weg op de zee en omringende eilanden schitterend. Hvar stad is één van de drukst bezochte steden aan de Dalmatische kust in verband met de schatten binnen zijn muren. Tijdens de Venetiaanse overheersing besloten gouverneurs en lokale edelen om er een vrijhaven van te maken voor het scheepvaartverkeer van en naar de Oriënt. Ze verplaatsten de bisschopszetel en bouwden kloosters. Hvar heeft ook een lange traditie van kunst en cultuur en bezit één van de oudste theaters van Europa. De belangrijkste gebouwen staan in de omgeving van het hoofdplein: de kathedraal, de klokkentoren, de stadsloggia, het paleis en het Arsenaal. Los van alle culturele bouwwerken is het gewoon heerlijk om in het zonnetje over de boulevard en langs de haven te lopen en te genieten van een drankje en een lunch op een terrasje. In de late middag rijden we naar Stari Grad, een historische plaats op een klein half uurtje rijden van Hvar stad. Wij willen graag een hotel in een meer rustige omgeving vinden om de tweede dag op Hvar deels ook luierend op het strand en bij een zwembad rond te brengen. En vandaar Stari Grad . Want, ik weet nog wel wat hotels daar te vinden. Dit is namelijk niet mijn eerste ontmoeting met Hvar. Zo’n dertig jaar geleden was ik als puberende meid met mijn ouders op Hvar. In Stari Grad wel te verstaan. Destijds waren de hotels begin jaren tachtig nog State of the Art. Nu blijken de hotelcomplexen te bestaan uit communistische vergane glorie van de jaren zeventig. Grote betonnen gebouwen, waar nu mensen uit voormalige Oostblok landen met een all inclusive arrangement de belangrijkste gasten zijn. Het plaatsje Stari Grad zelf blijkt echter charmanter te zijn dan ik me kan herinneren. Iets dat ongetwijfeld te maken heeft met het feit, dat als puber mijn focus op zonnen en stappen lag. ;-) Het plaatsje ligt aan het einde van een lange zeearm. Het centrum bestaat uit oude gebouwen, gezellige terrasjes en restaurants rondom een haven met dobberende bootjes. Vanaf één van de boten klinken zeemansliederen. De discotheek in het lange, lage gebouw aan het water, uit mijn tienerjaren blijkt er nog steeds te zijn. Klanken van disco hits uit de jaren tachtig bazuinen vanuit het gebouw en bereiken onze oren. Bijna ongelooflijk, maar op sommige plaatsen verandert er blijkbaar niets. Het lijkt alsof alles bevroren is in de tijd. Ook dan is er echter nog verandering. Verandering van beleving, omdat de rest van de wereld en jijzelf niet zijn blijven stilstaan. En stilstaan doen wij zeker niet. Zo trekken we de tweede dag van ons verblijf op het eiland Hvar niet alleen de nodige baantjes in het zwembad, maar we huren ook nog voor een dag onze eigen boot. Nou ja, boot. Zeg maar: bootje. Heerlijk om met een verkoelend windje tijdens een dag van zonneschijn op het water te zijn en in onze eigen privé baaien voor anker te gaan en te picknicken. En zelfs al redden we met ons kleine bootje China niet, op een eigen manier is het toch een soort van Marco Polo spelen voor één dag. :)