Shanghai en Bejing.

Nog maar een paar dagen in China en al veel gezien. Na een lange nachtvlucht via München start de reis in de stad Shanghai. Met ruim dertien miljoen inwoners is het één van de grootste en meest dynamische steden van China. De recente, explosieve economische en industriële ontwikkelingen hebben Shanghai gemaakt tot één van de snelst groeiende steden in de wereld. In de 13de eeuw zetelde hier het districtsbestuur en dat bleef zo tot halverwege de 19de eeuw, toen de handelsambitie van Engeland tot een oorlog leidde. Het Verdrag van Nanking gaf Engeland het recht om handelsposten op te zetten in bepaalde havensteden, waaronder Shanghai. Het duurde niet lang of Shanghai veranderde in een stad van glamour, rijkdom en totale decadentie. In 1949 namen de communisten het bewind over en werd Shanghai ontdaan van zijn pracht en praal. Tegenwoordig is in deze stad echter een woud van glanzende wolkenkrabbers te vinden. Samen met de reisgroep maak ik een dagtocht langs alle hoogtepunten van Shanghai. Zo bezoeken we de Jaden Boeddha Tempel, maken we een wandeling door de Oude Chinese stad en bezoeken de Mandarijn tuinen. Uiteraard maken we een stop op de beroemde boulevard de Bund en winkelen we op de drukke winkelstraat Nanjing Lu. Ja, hoor. Mijn koffer is weer een jasje rijker. :) In de avonduren doen we een sightseeing van het moderne en uitgestrekte zakencentrum Pudong met de hoogste wolkenkrabbers ter wereld. Mijn oren suizen van de snelle lift die ons naar het uitkijkpunt van de 421 meter hoge Jinmao Dasha toren brengt. Aan het einde van de tweede dag gaan we naar het station. We gaan met de nachttrein naar Beijing. Met een land dat een omvang van tweehonderd keer Nederland heeft, moeten nu eenmaal de nodige kilometer worden afgelegd om iets te zien. Tien uur later en een nacht met drie heren in één slaapcouchette overlevend, ben ik in de hoofdstad van de Volksrepubliek China. Met meer dan zestien miljoen inwoners is dit één van de grootste steden van de wereld. Beijing werd voor het eerst hoofdstad tijdens de Mongoolse Yuan-dynastie in de 13e eeuw, en zowel de Ming- als de Qing-keizers zetelden in de Verboden Stad. Het oude Beijing leeft voort in zijn tempels, paleizen en de kriskras door de stad lopende oude stegen. Het moderne Beijing is echter ook een stad van enorme lanen, viaducten, torenhoge wolkenkrabbers en grote winkelcentra. We verblijven drie dagen in Beijing. Vandaag zie ik het immense Plein van de Hemelse Vrede met het wereldberoemde portret van Mao. In Shanghai had ik al gemerkt, dat 1.3 miljard Chinezen véél Chinezen zijn. Ook op het Plein is het druk. Het gezegde is, dat er op het Plein een miljoen Chinezen en vijfhonderd duizend Amerikanen passen. Verder bezoeken we de Verboden Stad, waar eeuwenlang de keizers van China regeerden. Het werd voltooid in 1420. Behalve de honderden concubines en de hofhouding mocht geen sterveling ooit de stad betreden. Het werd in 1949 opengesteld voor het publiek. Rond half vier kom ik, na drie dagen van veel verkennen en weinig slapen, vermoeid in het hotel. Op het toilet hangt aan de wand ter lering en vermaak van de sanitairbezoeker een verhaal over een nieuwsgierige boer. Wanneer in zijn dorp een ongeluk op de weg gebeurt, wil hij perse met eigen ogen het drama zien. Om door de rij omstanders heen te komen, besluit hij creatief te zijn en roept: ‘Laat me er door, laat me er door, het is mijn zoon die daar op straat ligt’. Wanneer de omstanders ruim baan voor hem maken en hij bij de weg komt, ziet hij een dode ezel op straat liggen. Moraal van het verhaal? Geen idee. Maar wanneer ik later op de middag nog even een wandeling in de stad maak en de drukke straten van Beijing oversteek, let ik meer dan goed op al het verkeer. Ik bedoel maar: los van het feit dat ik morgen de Chinese Muur wil zien, wil ik ook beslist niet eindigen als ezel op één van de straten van Beijing. ;-)