'Being white' in Dali

Na de eerste dag in Dali al langs de San Ta - de Drie Pagodes - te zijn gefietst, brengen we op de tweede dag een bezoek aan dit symbool van Dali. Achter de San Ta ligt de Zhonghe Si tempel. Dit is een absolute verrassing. Het is een gigantisch groot tempelcomplex, waar ook nu nog honderden monniken leven. De vele tempelgebouwen liggen te midden van prachtig onderhouden tuinen met de pieken van de hoge bergen op de achtergrond. Overal wordt rustgevende muziek gespeeld en de tempels staan vol met schitterende beelden. In het complex lopen ook leden van de Bai bevolkingsgroep rond. Bai betekent ‘wit’ en de naam is afkomstig van het feit, dat de Bai vrouwen witte kleding dragen opgefleurd door een rood hesje. Na een lunch in de stad neem ik de benenwagen naar het Er Hai meer. Via de oude stadspoort loop ik de stad uit en wandel over het platteland naar het grote meer. Het is een hard bestaan op het platteland. De boerenbevolking is druk bezig in het veld, met het laden op tractor vrachtwagens en met het slepen van karren. Bij het meer zijn de vissers actief tussen het riet en de boten voor toeristische tochten dobberen aan de steiger. Tijdens de wandeling – die een flinke tippel van anderhalf uur blijkt te zijn – word ik aangestaard en nagekeken door de plattelandbevolking. Op een heel vriendelijke manier. Maar toch. Ik ben duidelijk als westerling een nog apart exemplaar in deze streken. Weliswaar is er veel toerisme in Dali. Maar met een Chinese burgerbevolking van 1.3 miljard is bij de stijgende welvaart het met name de binnenlandse toeristische markt die voor drukte zorgt. Morgen weer op tijd op om met een busrit van zo’n vijf uur nog hoger de bergen in te trekken naar Lijiang. Zo dus maar op tijd een hapje eten. Ongetwijfeld weer met de nodige bestudering en een stiekem op de foto gezet worden door Chinezen. Ach ja, blijkbaar is in de stad van de ‘witte’ bevolkingsgroep blank uitzonderlijk. :)