Bekeuring, bergen, boekgenot en bril.

Vandaag is mijn laatste dag in Israël. Morgen word ik na het ontbijt opgehaald om met de bus naar het vliegveld te gaan en naar Nederland terug te vliegen. Het is een dag die vooral in het teken van reizen zal staan. En dus: vandaag nog een dag maximaal genieten van het zonnige weer. Helaas blijkt na een heerlijk ontbijt de dag wat minder aangenaam te beginnen. Op de voorruit van mijn auto vind ik een bekeuring. Ik word beboet voor onbetaald parkeren. Een gepeperde rekening. Iets waar ik best van baal. De hele reis heb ik geen enkel risico genomen en telkens parkeerplekken of –garages gezocht. Ik was echt honderd procent in de veronderstelling, dat ik op die plek onbetaald kon parkeren. Anders had ik mijn auto wel neergezet op de gratis parkeerplaats bij het hotel. Helaas. Het is nu eenmaal zo. Weliswaar schud ik deze bestrafte dommigheid niet direct van mij af, zoals een hond dat doet met waterdruppels, maar mijn laatste dag er door laten verpesten? No way. In plaats daarvan doe ik in de middaguren ook geen geld in de meter. Nee. In plaats daarvan stop ik diezelfde parkeerbon weer netjes onder mijn ruitenwissers terug. Als je dan toch de hoofdprijs moet betalen, dan kan je er maar beter optimaal gebruik van maken. ☺ Inmiddels helemaal gewend aan mijn auto met automaat rijd ik naar de zuidelijke stranden van Eilat. Erg spectaculair ziet het strandplezier daar er niet uit en mijn grote teen in het water overtuigt me ervan, dat zonder wetsuit snorkelen te fris voor mij is. Echt. Er zijn grenzen aan stoerheid. Onderweg naar de zuidelijke stranden heb ik een wegwijzer zien staan met ‘Eilat mountains’. En dus besluit ik spontaan in plaats van strand voor een uitstapje naar het berggebied te kiezen. Een keuze waar ik blij mee ben, want het blijkt een mooi gebied te zijn. De bergen hebben grillige vormen en allerlei kleuren. In het gebied zijn paden voor wandelen en mountainbiken uitgezet. Eilat is dus niet alleen een oord voor luie zonaanbidders en duikers. Zelfs met mijn open sandaaltjes die alles behalve geschikt zijn voor lopen in ruig terrein, blijkt het op de geëgaliseerde paden prima wandelen te zijn. Op één van mijn wandelingen kom ik zelfs een steenbok tegen. Het beest staat een tijdlang doodstil en houdt mijn bewegingen goed in de gaten. Een mooi moment. Na het bezoek aan de bergen van Eilat keer ik terug naar het centrum om nog een wandeling te maken langs de jachthaven en over de boulevard. Bij een supermarkt koop ik wat te drinken en te snoepen om vervolgens terug te gaan naar het hotel. In de middaguren breng ik mijn tijd door op een ligbed bij het zwembad. Genietend van een heel erg spannend boek, verfrissend water en prima smakende maischips met pittige kaassmaak. Ook dat is vakantievieren met een grote V. Aan het einde van de middag lever ik mijn auto weer in bij het verhuurbedrijf. Na wat klungelen op mijn hotelkamer loop ik in de avonduren weer naar de boulevard om een hapje te eten. In alle winkels hangen grote aankondigen van vijftig tot wel tachtig procent korting. Aan de uitmonstering van de borden te zien, is het volgens mij hier altijd ‘sale’. Het zou me niets verbazen, wanneer de Joodse winkeliers prima op de hoogte zijn van de verkoop psychologie, dat een product van honderd euro minus zestig procent korting voor de gemiddelde naïeve koper echt veel meer als een koopje aanvoelt dan een product van veertig euro. Na mijn maaltijd loop ik één van de winkels binnen en trakteer mijzelf van mijn laatste Shekel op een Ray-Ban zonnebril. BTW vrij (Eilat is een belastingvrij oord) en met de grote korting is de bril nog goedkoper dan mijn parkeerboete van vandaag. Ik bedoel maar: koopje toch. ☺