Obidos en Peniche.

Bij een niet al te druk programma begin ik de dag relaxed. Na de drukte van het weekend is Nazaré opeens een rustig plaatje met veel ouderen in zwarte of klederdracht kleding. Op een bankje bij het strand eet ik mijn eigen gemaakte ontbijt van bruine broodjes met kaas. Heerlijk om daar zo met een fantastisch uitzicht te zitten. Rond tien uur rijd ik vanuit Nazaré naar het nabij gelegen Obidos. Dit betoverende stadje met zijn mooie witte huizen ligt binnen 14de-eeuwse muren. Toen koning Dinis in 1282 trouwde met Isabella van Aragon was Obidos één van zijn huwelijkscadeaus. Sindsdien was het een komen en gaan van koninklijke families en het stadje kreeg de naam ‘Casa da Rainhas’: huis van koninginnen. Destijds was Obidos een belangrijke haven, maar in de 16de eeuw is de rivier verzand en verminderde het strategische belang van het stadje. Het is nu gerestaureerd. De stad wordt overheerst door het kasteel, dat door Alfonso Henriques werd herbouwd in 1148. Nu trekken jaarlijks honderdduizenden toeristen naar het stadje. Bij aankomst is de hoofdstraat vol met ladingen touringcar toeristen uit Japan. Het voelt bijna als een soort van Volendam. Gelukkig zijn de ladingen Japanners al na een half uur weer vertrokken, waarna de rust in het snoezige plaatsje terugkeert. Ik struin door de straatjes en loop over de vestingmuren. Het gezonde drankje van de dag – deze keer vers aardbeien- en plaats van sinaasappelsap – gaat er daarna weer prima in. Vanuit Obidos rijd ik in een klein half uurtje naar Peniche, een toeristische plaats aan de kust. Het plaatsje zelf heeft niet veel kleur en smaak, maar het ligt wel aan fantastische stranden. Boven alles is het geliefd bij surfers. Door de ligging op een landtong staat er altijd een stevige wind. Na een hapje en drankje op een terrasje in het centrum maak ik nog een strandwandeling om vervolgens naar mijn hotel te gaan. Omdat ik het water in het zwembad als te koud ervaar, besluit ik niet een plons in het water te maken. In plaats daarvan ga ik met een goed boek in de duinen genieten van het zonnetje. Het is heerlijk. Koning Dinis schonk ooit een hele vestingstad als huwelijkscadeau. Voor mij hoeft het niet zo groots. Doe mij maar met enige regelmaat zo’n moment in de duinen. :-)