Mafra en Evora.

Vanuit Peniche rijk ik in een goed uur tijd naar Mafra. Hier staat het Palacio de Mafra. Dit imposante barokpaleis annex klooster werd gebouwd tijdens het bewind van de meest extravagante monarch van Portugal, Joao V. De aanleiding was de belofte van de jonge koning om een nieuw klooster en een basiliek te bouwen. Waarschijnlijk om iets goed te maken voor zijn seksuele uitspattingen. In 1717 begon het werk aan een bescheiden behuizing van dertien franciscaner monniken, maar toen de rijkdommen uit Brazilië de schatkist in begonnen te vloeien, maakten de koning en zijn architect wildere plannen. Kosten noch moeite werden gespaard. Nu staat er in Mafra een mega nationaal monument. Rijdend langs de hoofdstad Lissabon rijd ik twee uur verder zuidwaarts naar de ommuurde stad Evora. Dit is het gebied van de Alentejo met goudkleurige tarwevelden en zilverkleurige olijfbomen op glooiende vlakten. Een totaal andere natuur dan die in het groene noordelijk Portugal. De stad Evora werd bekend onder de Romeinen en beleefde in de Middeleeuwen een bloeiperiode als centrum voor onderwijs en kunst. De invloed van deze populaire residentie van de Portugese koning nam af na de annexatie van Portugal door Spanje in 1580 en taande nog meer toen de universiteit uit de 18de eeuw haar deuren sloot. Nu worden de straten van Evora weer bevolkt door bezoekers die komen voor de vele historische bezienswaardigheden en de sfeer van de oude stad. Naast een dom, klooster, kerken en een mooie fontein op het centrale plein herbergt Evora ook een Romeinse tempel. Vooral in de omgeving van Evora is de vlakte bezaaid met steencirkels, dolmens en andere overblijfselen uit het stenen tijdperk. Ik ga vandaag dan ook ‘off road’ met mijn trouwe kleine Lancia om een deel van de megalietentocht te rijden. Volgens archeologen stammen de gehouwen stenen uit de periode tussen 4000 en 2000 v.Chr.. Hun betekenis is een mysterie. Grote fallische menhirs doen denken aan vruchtbaarheidsriten. De cromlechs, cirkels van rechtopstaande stenen, hadden waarschijnlijk een religieuze betekenis. Het is vandaag bloedheet. De meter in mijn auto geeft, wanneer ik na een wandeling naar een steencirkel instap, een temperatuur van maar liefst 49 graden aan. Natuurlijk. Zo warm is het niet. Maar. Mijn vingers blijven kleven aan de lak van de achterklep van mijn auto. Op een dergelijke hitte is natuurlijk maar één antwoord mogelijk: de koelte opzoeken. Bijvoorbeeld door binnen te gaan zitten in een airco ruimte. Of. Door te gaan drijven in een zwembad. Ik doe beide. Er zijn van die dingen die je niet halfslachtig moet aanpakken. ;-)